Sprankelende liefde vraagt een blijvende investering
Wij merken zelf dat ‘getrouwd zijn’ erg mooi is, maar dat er ook voortdurend werk aan de winkel is. Sprankelende liefde vraagt een blijvende investering. Om ons heen zien wij regelmatig huwelijken stranden en dat is vaak niet nodig als echtparen zich bewust worden van de kwaliteiten en valkuilen binnen hun huwelijk. – Hans & Jeanette
Daarom zetten wij ons, samen met andere christelijke echtparen, graag in voor sterke en mooie huwelijken. Lees meer over onze drijfveren en help ons met dit mooie werk.
Achtergrond – Voortzetten van iets moois
Met ‘Ruimte voor je Relatie’ hebben wij de relatieweekenden (huwelijksconferenties) en gemeenteseminars voorgezet die eerder door FamilyLife, onderdeel van stichting Agapè, werden georganiseerd. Agapè is in 2009 gestopt met deze activiteiten.
PrePair is beter dan Repair
Sinds 2014 bieden wij ook toerustingsweekenden aan voor stellen die zich voor bereiden op hun huwelijk. Hierin bieden wij stellen met trouwplannen een programma met een mix van praktische lezingen, opdrachten om zichzelf en hun partner (nog) beter te leren kennen. Voor ieder stel is een echtpaar beschikbaar voor persoonlijke begeleiding. Bekijk ook www.prepairweekend.nl.
Sterk team met passie voor huwelijken
Voor het organiseren van de relatieweekenden, gemeenteseminars en relatietrainingen heb je een goed team nodig. Het team van de relatieweekenden bestaat momenteel uit 5 echtparen. Bij de PrePairweekenden zijn 7 stellen betrokken en bij de inspiratiedag 4 stellen.
Ons leven delen met anderen
“Wat mooi dat jullie in de studies en in het persoonlijk contact iets van jullie eigen leven delen.” horen we regelmatig terug van deelnemers. Dat geeft inderdaad aan wat we graag doen. Niet alleen kennis overdragen maar anderen ook iets laten zien van ons eigen huwelijksleven, de parels en de puzzels.
Wij vinden het leuk om jullie te ontmoeten op één van onze relatie activiteiten!
Even kennismaken met het team van de Relatieweekenden
(kennismaken met het PrePairteam kan via de website www.prepairweekend.nl)
Hans en Adeline
Adeline is niet in kadertjes te vangen
Hans (63): Al 40 jaar ben ik getrouwd met Adeline, en met haar samen leven is zeer boeiend. Adeline is niet in kadertjes te vangen. Heb ik dat altijd boeiend gevonden? Nee, want ik houd toch ook wel van kaders. En een vrouw die daar niet binnen past, was voor mij moeilijk te ‘hanteren’, en dus lastig.
Ik heb heel wat pogingen ondernomen om haar te veranderen, maar dat bleek (gelukkig!) onbegonnen werk. We liepen elkaar meer in de weg dan dat we een aanvulling voor elkaar waren.
Langzamerhand moesten we ontdekken dat we allebei mooie unieke mensen zijn, die elkaar de ruimte willen geven om te zijn wie je bent. Zo ging ik steeds meer zien dat het speciale van Adeline een enorme verrijking voor onze relatie kon betekenen.
Leren jezelf te geven
Adeline (61): Het valt niet altijd mee je leven te delen met een ander. Ik maak liever een knal van een fout dan een ander in te schakelen en om advies te vragen. Maar toch…. leren jezelf te geven, en weten dat Hans het fijn vindt als ik hem betrek in allerlei zaken, maakt dat je relatie, vriendschap groeit. Ik moet ook leren geven.
We zijn niet stil blijven staan, maar hebben allebei nog veel idealen. Voor mij is Hans een man die je voor 100% kan vertrouwen, en ik ga voor hem door het vuur, als het moet.
Samen trouwen is goed, leuk, fijn. Maar samen leven is soms moeilijk, frustrerend, slopend. Wij hebben moeten leren een goede balans te vinden tussen ‘je eigen weg gaan’ en toch door dik en dun alles samen delen. Dit is een uitdaging, waar ik voor wil blijven gaan.
Kortom: Het samen leven met Hans heeft me ervoor behoed dat ik een stille kluizenaar ben geworden.
We hebben drie mooie kinderen en vier kleinkinderen.
Leendert en Heleen
Trouwen is samen een reis beginnen waarvan je niet weet waar en wat de reis je allemaal zal brengen.
In 1987 leerden wij elkaar kennen, 18 en 19 jaar oud. We studeerden allebei en woonden op kamers waardoor we elkaar alleen in de weekenden zagen. Vier jaar later zijn we getrouwd, vol idealen en verwachtingen. En het is zeker niet altijd gegaan zoals we verwacht hadden. We zijn er achter gekomen dat de ander je niet gelukkig kan maken, dat getrouwd zijn geen eindstation is en dat je niet alleen de ander, maar ook jezelf beter leert kennen. Getrouwd zijn is een reis waar je samen aan begint, wat steeds opnieuw afstemming vraagt, stilstaan om te kijken hoe je verder gaat en bewust zijn van alle mooie en goede dingen en daarvan te genieten.
In de ruim 23 jaar dat we getrouwd zijn hebben we vooral ons zelf beter leren kennen. Wie mag ik zijn, wat neem ik mee vanuit mijn opvoeding, wat vind ik belangrijk, hoe geef ik aan wat ik wil, hoe geef ik de ander de ruimte, hoe kan ik er voor de ander zijn. Juist doordat we onszelf beter leerden kennen, onder andere ook door vader en moeder te zijn, veranderde ook onze positie naar elkaar. Dit was niet altijd een makkelijk proces, maar heeft wel veel opgeleverd. Juist door meer jezelf te mogen zijn, hebben we ervaren er ook meer voor de ander te kunnen zijn. Met als vrucht meer verbondenheid.
Leendert: “Heleen is een vrouw met doorzettingskracht, een lieve moeder voor de kinderen, gaat voor kwaliteit in de relatie. Heleen is een gevoelsmens die echt kan genieten van het moment en ziet vervolgens wel wat er verder komt. Heleen is mijn maatje, bij haar kan ik mezelf zijn”.
Heleen: ”Leendert is een man van verstand. Hij heeft een sterk verantwoordelijkheidsgevoel en denkt eerst voordat hij doet. Dat houdt mij in balans, want leven vanuit het gevoel is mooi, maar is niet altijd de juiste raadgever. Verbondenheid met Leendert ervaar ik in het bijzonder in onze relatie met God, de Bron van onze liefde. Voor onze kinderen kan ik me geen betere vader voorstellen dan Leendert; zijn zorg, liefde en interesse voor hen maakt mij een dankbare moeder”.
Op onze reis samen hebben we veel zegen mogen ontvangen. Onder andere onze 4 kinderen: Ido (1992), Joren (1994), Aron (1998) en Sarah (2001). Ido is inmiddels getrouwd en daarmee hebben we Nienke er als dochter bij gekregen. We hebben gemerkt dat elke fase z’n mooie kanten heeft, maar ook dat juist de opvoeding van de kinderen je huwelijk zo op de proef kan stellen. Want welke regels hanteer je, hoe vind je tijd voor elkaar? Inmiddels zitten we in een fase waarbij alleen Sarah door de week nog thuis woont, waardoor er thuis meer rust is en we makkelijker tijd voor elkaar kunnen vinden.
In onze relatie is ons geloof altijd een belangrijke factor geweest. Het uitgangspunt van waaruit we samen willen leven, het geeft ons verbondenheid, een richting voor ons leven en hoop voor de toekomst.
Samen zijn we inmiddels ruim 23 jaar op reis, een reis waarvan we nog jaren hopen te genieten.
Ronald en Jetty
Jetty – door goed te communiceren ben ik minder onzeker
Ronald en ik hebben twee jongens; Rindert (1992) en Jordi (1994). Ik geniet bijzonder van onze jongens. Ze zijn direct en juist daarom geniet ik van hen. Liever een conflict uitpraten dan dat er allerlei non-verbale signalen worden doorgegeven. Met dit laatste ben ik namelijk opgevoed. Mede daardoor was ik als jongvolwassene erg onzeker. Dit speelde in ons huwelijk zeker mee. Maar door op een goede manier te leren communiceren en mij te uiten ben ik minder onzeker geworden.
Wat ik geleerd heb in mijn leven is dat als je God gaat vertrouwen het minder om jezelf gaat, waardoor de onzekerheid niet meer in het middelpunt staat. Ons huwelijk heeft daaraan meegewerkt, maar ook dat ik weer ben gaan werken toen Jordi vijf jaar oud was. Nu werk ik 26 uur per week in de zorg met dementerende mensen. Ook hier geniet ik erg van. Ik vind het fijn om met onderwerpen als communicatie en omgaan met conflicten bezig te zijn en daar iets van door te geven aan andere echtparen. Wij hebben ons ja-woord in 1992 naar elkaar toe uitgesproken.
Ronald – Ik wil eerst zelf ergens uitkomen, voordat ik er met Jetty over praat.
Jetty en ik mochten en mogen al jaren meewerken aan verschillende huwelijksconferenties (FamilyLife, APKvoorjerelatie, nu Ruimte voor je Relatie). Door hiermee bezig te zijn, word je ‘gedwongen’ steeds na te denken over je eigen relatie.
Ik ben dankbaar dat ik ben getrouwd met een vrouw die helemaal open wil zijn. Ik wil dat ook, maar ik vind dat iets moeilijker. Ik wil liever eerst zelf ergens uitkomen, voordat ik daar met Jetty over praat. We geloven echter allebei in de kracht van een goede communicatie. Wat mij steeds treft is dat in alle goede en minder goede dagen van ons huwelijk we een God mogen kennen die onvoorwaardelijk genade geeft. We geloven beiden in deze kracht van genade. Een God die ons aanziet in Christus en daarmee onze identiteit bepaalt. Ik kan mij steeds verwonderen dat Christus in ons wilt leven! Daardoor mag en kan ons huwelijksleven iets zijn en worden waarin God wordt geëerd.
Maarten en Marjolein
We kregen verkering toen we 15 jaar jong waren. Samen gingen we de pubertijd en groeiden alleen maar meer naar elkaar toe. Elk weekend en elke dag die we daarbij konden smokkelen waren we samen. Ondanks dat onze omgeving niet altijd even positief op ons jonge samenzijn reageerde, genoten we van elke minuut. Na zeven lange verkeringsjaren konden we eindelijk trouwen en trokken we in ons eerste flatje.
We kregen op jonge leeftijd kinderen. De eerste werd geboren toen we 23 jaar waren, de tweede op 25 jarige leeftijd. Er brak een zware periode aan die mede veroorzaakt werd door twee postnatale depressies, worsteling met verantwoordelijkheid en een geloofscrisis bij Maarten. Achteraf zien we dat we op het gebied van verwachtingen naar elkaar en slechte communicatie behoorlijk langs elkaar heen leefden in die tijd. En dan waren er ook nog twee kleintjes die alle aandacht vroegen. Een tijd van overleven en opnieuw samen je weg vinden.
Inmiddels hebben we drie kinderen waarvan de oudste 18 en de jongste 12 jaar is. We genieten volop van de ruimte die er ontstaan nu de kinderen ouder zijn. In 2006 hebben we het relatieweekend van Agape Family Life gevolgd en dat heeft ons heel veel praktische handvatten gegeven. We zijn heel erg gelukkig samen en nog steeds genieten we volop van onze momenten samen. Toch beseffen we ook dat het niet vanzelfsprekend is dat we nog bij elkaar zijn. We zien hierin heel duidelijk Gods zorg en leiding.
Dat we onze ups en downs en dingen die wij mochten leren, met andere echtparen mogen delen, vinden wij bijzonder waardevol.
Hans en Jeanette
Dit jaar zijn wij 22 jaar getrouwd. Daar zijn we dankbaar voor en ook wel een beetje trots op.
Want laten we eerlijk zijn… wie weet nu eigenlijk echt wat ‘Ja, ik wil…’ in de praktijk van elke dag gaat betekenen.
Het belangrijkste dat we in die jaren geleerd hebben is ‘onvoorwaardelijk liefhebben’.
We hebben tijd nodig om bij elkaars hart te komen
Het ‘onvoorwaardelijk voor elkaar gaan’ is een sterke kant van ons huwelijk. Wij zijn een team, staan achter elkaar en zullen elkaar niet laten vallen.
Een zwakke kant in onze relatie is dat we allebei heel goed ‘eigen ondernemer’ zijn. Wij zijn graag onafhankelijk en we kunnen meestal heel goed onze eigen boontjes doppen. Als we niet uitkijken zijn we goede kameraden of prima collega’s, maar geen geliefden. We hebben steeds opnieuw tijd nodig om bij ons eigen hart en elkaars hart te komen.
Jeanette: “Hans is een binnenvetter, rationeel en niet zo open. Maar hij is degene die veel zorg laat zien in onze relatie. Hij ‘bewaakt’ het evenwicht in onze relatie tussen ‘binnen en buiten’ de deur. Hij trapt ook op de rem als ik in mijn enthousiasme mijn en zijn grenzen voorbij ren.”
Hans: “Jeanette is meer een gevoelsmens of beter gezegd een relatiemens. Zij trekt graag met mensen op en ze is gastvrij. Ze steekt graag haar neus onbedachtzaam in allerlei projecten en activiteiten en ik bedenk vervolgens of het wel in onze agenda past.”
Het huwelijk: een veilige plek waar je mag groeien
Wij hebben twee kinderen, Mark (1999) en Anne Roos (2001).
Doordat we zelf vader en moeder werden, hebben we veel van God en Zijn ‘ouderschap’ geleerd. Hij heeft ons als kinderen aangenomen en met eindeloos geduld en liefde helpt Hij ons te groeien.
Dat is ook de reden dat we graag in huwelijken investeren en deze stichting hebben opgezet.
Wij geloven dat het huwelijk een veilige plek mag zijn, een gemeenschap waar je mag groeien.